Koło naukowe

3 zasady dynamiki Izaaka (Isaaca) Newtona

Podstawowym równaniem dynamiki jest równanie F = ma, co oznacza, że siła F jest wektorem mającym zawsze ten sam kierunek co i przyspieszenie ciała a, współczynnik m natomiast daje się określić jedynie za pomocą liczby (mianowanej), jest więc wartością skalarną. Wartość m informuje nas o tym, czy dane ciało łatwo czy trudno wprowadzić w ruch, tzn. czy pewna siła nadaje mu duże czy małe przyspieszenie.

Jeżeli łatwo (a jest duże), to współczynnik m danego ciała jest mały, a jeżeli trudno (a jest małe), to wartość m jest wtedy duża. Słuszność tego równania potwierdza się we wszystkich zjawiskach mechanicznych, ziemskich i astronomicznych. Przekonał się o tym Newton, stosując to równanie do ruchów ciał niebieskich i otrzymując zgodność z obserwacjami astronomicznymi.

Czym jest czarna dziura? Czym jest horyzont zdarzeń?

Żeby zrozumieć, czym jest i jak działa czarna dziura, należy najpierw uporządkować swoją wiedzę o optyce.

Czym jest foton, jak działa światło - to podstawowe pytania, na które trzeba sobie odpowiedzieć. Następnie warto wspomnieć o grawitacji i zasadach, jakim jest poddawane dowolne ciało w polu grawitacyjnym. Dopiero posiadając uporządkowane te informacje, możemy przystąpić do wyjaśnienia, w jaki sposób działa czarna dziura, czym jest i dlaczego w ten sposób ja postrzegamy.

Sir Isaac [Izaak] Newton urodził się w 1643, zmarł w 1727. Był angielskim fizykiem, filozofem, astronomem i matematykiem. W latach 1669-1701 był profesorem Uniwersytetu w Cambridge, od 1699 r. był dyrektorem Mennicy Królewskiej. Był członkiem i prezesem Royal Society, członkiem Akademii Nauk w Paryżu.

Newton wprowadził rachunek całkowy i różniczkowy, sformułował trzy podstawowe zasady dynamiki i prawo powszechnego ciążenia. Zajmował się też ruchami planet i mechaniką nieba. Newton obliczył masę Księżyca i planet, wyjaśnił precesję osi Ziemi i uzasadnił prawa Keplera. Był twórcą korpuskularnej teorii światła. Stworzył teorię powstawania tęczy, badał zjawiska interferencyjne w cienkich płytkach (tzw. pierścienie Newtona), wynalazł teleskop zwierciadlany, wyjaśnił przyczynę przypływów i odpływów morza, dał podstawy nauki o dźwięku, sformułował prawo ostygania ciał. Newton zajmował się również podstawami nauk przyrodniczych. W swoim dziele Philosophiae Naturalis Principia Mathematica sformułował zasady dynamiki i dał podstawy klasycznej mechaniki teoretycznej.